Vervelende Thuiskomst

DAG 8 Het is een mooie dag, en de zon schijnt al vroeg. We kunnen Athene al rond het middaguur zien. als de wind zo door blijft waaien zijn we over een uurtje al aan land. Iedereen is moe en ik zie iemand van de rotsen springen. Vast een verwaande jongeman die wil laten zien hoe goed hij kan zwemmen. In de haven aangekomen kijk ik of ik mijn vader kan zien, vreemd genoeg is hij niet in de haven en een knechtje vertelt dat Aigeus niet meer was gezien sinds vanochtend. Hij zou op de rotsen gezeten hebben; zitten wachten op mij. Er komt een matroos op mij aflopen omdat hij heeft opgemerkt dat de zeilen nog zwart zijn maar dat ik toch nog leef. Dan dringt het tot mij door, de jongeman die wilde laten zien hoe goed hij kon zwemmen was geen jongeman. Het was mijn vader! ik ren naar huis, naar mijn moeder die zit te huilen. Als ik binnen kom kijkt ze verbaasd op. Na een paar lange seconden begint ze uit te leggen dat mijn vader zich van de rotsen heeft geworpen en is verdronken omdat hij dacht dat ik het gevecht niet had overleefd.